Nýtt blóð.

Hitti vin minn og gamlan skólabróður á förnum vegi og tókum við tal saman. Hann sagðist hafa fylgst með því á blogginu mínu og orðið hálf hissa hve afdráttarlausa afstöðu ég tæki gegn Sjálfstæðisflokknum. Já hissa, því lengi vel barðist ég fyrir þann flokk leynt og ljóst. Smalaði fyrir kosningar og var sannkallaður fótgönguliði.

Var. Því fyrir töluvert löngu síðan í tíð ríkisstjórnar Sjálfstæðismanna og Framsóknar þá hætti ég að trúa á þessa stefnu sem flokkurinn boðaði og boðar. 

Þannig að ég get sagt við alla sem heyra við vilja að Kristján Jóhannsson var stuðningsmaður Sjálfstæðisflokksins en hef ekki verið það síðan 2005. Kaus ekki flokkinn í síðustu kosningum.

En af hverju er ég að tuldra þetta í barminn. Jú það getur vel verið að þó að mér hugnist ekki flokkurinn undanfarin ár og alls ekki í núinu þá getur vel verið að það gerist einhvern tíman að mér snúist hugur. Veit ekkert um það. Hef heldur ekki gengið í neinn annan flokk. Getur vel verið að ég geri það, einhvern tíman.

En það er alveg ljós í mínum huga að fyrir næstu kosningar vil sjá alla flokka sem hyggjast bjóða fram til alþingis axla sína ábyrgð á því hvernig komið er fyrir íslenskri þjóð. Alla.

það verði gerð alvöru uppstokkun og endurnýjun á framboðslistum flokkanna og það verði almennileg siðbót í íslenskri pólitík.

Það er afdráttarlaus krafa kjósenda.

Þannig verður vonandi hægt að ná fram alvöru breytingum á Íslandi.